Julius: Ik ben Julius, 30 jaar. Wij zijn sinds vier jaar bezig deze kwekerij op te bouwen, liever gezegd herstellen want het was echt een puinhoopje. Vier jaar geleden hadden wij het idee om een boomgaard te maken samen met jongeren met een beperking. Een boomgaard vonden wij eigenlijk een beetje saai en kwam mijn vader met het idee om een voedselbos in te gaan richten. Ik wist toen niet wat het was dus hebben wij onderzoek gedaan en voedselbossen bekeken en vonden het zo mooi dat wij hebben besloten om het te gaan doen.
Er zijn ook niet zoveel voedselbossen, in Leiden zit er eentje, in Benthuizen, Haarzuilen (Utrecht) zit er ook eentje en een heel kleintje in Gouda, dat zijn eigenlijk de enige hier in de regio. Wij zijn, voor zover ik weet, de enige voedselbos in Nederland die met jongeren met een beperking werken. Het is echt een unieke situatie. Ik wist al toen ik 12 of 13 was dat ik in de zorg met jongeren wilde werken. Ik hoor van mensen dat ik toegankelijk ben en dat ook uitstraal waardoor de jongens het fijn vinden om met mij om te gaan. Aan de andere kant ben ik ook heel duidelijk. Als de jongens iets doen wat niet ok is dan sta ik op mijn strepen en is het gewoon klaar. Een goede combinatie denk ik. Ook als het thuis niet goed gaat met een client en ik word opgebeld dan ga ik gelijk er naar toe. Ouders en kind weten van mij dat ik ze niet laat vallen, ik kom naar ze toe al is het 3 uur ’s nachts, bel maar op en ik kom je gewoon helpen. Dat is dan ook de extra zorg die je aanbiedt. Ik heb MBO 4 Jeugdzorg gedaan en dertien jaar met jongeren gewerkt. Zo kwam dit eigenlijk perfect bij elkaar, de natuur en mijn opleiding en de jongeren, bij elkaar is het een gouden combinatie.
Soms kamperen de jongeren hier als het bijvoorbeeld echt niet goed gaat thuis dan neem ik ze mee en kunnen zij hier kamperen. Twee weken geleden zijn wij ook bijvoorbeeld naar Duinrell gegaan en hebben wij daar een week gelogeerd en dat vonden ze helemaal geweldig. De ouders ook, die konden eindelijk eens een keer met vakantie na acht jaar dus de ouders waren nog blijer dan de cliënten! Wij gaan ook met de jongens een paar dagen naar Frankrijk met mijn Oom. Dat bieden wij allemaal aan. De zorgbudgetten zijn nu bij de Gemeentes en de Gemeentes hebben alles uitgegeven, alle potjes zijn verdeeld. Nu kom ik, vreemde eend in de bijt, met een klein instelling waar ik maar vijf jongens kwijt kan, dat is dan een lastig verhaal. Ouders waren toen heel krachtig, zij vertelde aan de Gemeentes dat zij alleen hier wilde zijn, alleen bij Juul, en dat heb je echt nodig. Ook door de media aandacht dat ik de afgelopen tijd heb gekregen is het allemaal een beetje gaan rollen en dat mensen hier naar toe willen komen. Jongens dichter bij de natuur brengen dat is het doel, als zij alleen thuiszitten achter de Playstation of mobiel gebeurt er niets. Hier zijn wij in de tuin bezig of aan het klussen en na het eten kunnen zij lekker uitrusten en met elkaar praten. Het verwerkingsproces is moeilijk bij die jongens, zij verwerken het wat langzamer dan wij dus kunnen zij na het eten de dag lekker verwerken en kunnen ze de thuissituatie weer aangaan. De ene gemeente wil dat je dit doet, de andere gemeente wil dat je dat doet, alle gemeentes hebben hun eigen regeltjes dat zij hanteren en dat maakt het soms lastig.
Wij hebben sinds 5 Augustus een keurmerk moeten halen voor de Gemeente Gouda (waar wij vaak jongeren vandaan hebben) dat hebben wij dan gekregen. Ongeveer om de 4 jaar hebben wij met een nieuwe organisatie te maken en dat hoort er dan bij. Ook met contracten, het is niet zo dat je vijf jaar lang dezelfde jongeren krijgt. Je krijgt contracten van een half jaar tot een jaar, als je heel veel geluk hebt twee jaar, dus daar moet je rekening mee houden. Het is een onstabiele business, je weet nooit wat er gaat gebeuren. Als ik iemand aan zou nemen en volgend jaar stoppen alle cliënten, heb ik een probleem. Er zijn natuurlijk onderhoudskosten en de jongens onderhoud ik ook. Ik zeg altijd “het landje is het middel en de jongens dat is het doel”. Elke Gemeente zou eigenlijk een voedselbos moeten hebben waar alle bewoners er toe zou kunnen gaan. Het is ook veel beter voor het milieu, voor de vogels, muizen enzovoort, alles zou daar kunnen leven dus ook voor de biodiversiteit top. Je hebt fruittelers of gewastelers die maar een ding telen en alle andere gewassen er niet erbij zetten dus is het voor vogels en andere dieren lastig om daar te leven. Hier in het voedselbos heb je alles bij elkaar en voor alle soorten heb je wat in de aanbieding, een soort lopend buffet van de natuur! Wij moeten wel blijven door ontwikkelen want nu achter hebben wij de ‘hoofdlagen’ maar de ‘onderlagen’ nog niet omdat de hoofdlagen nog niet goed zijn. Eerst moet het bladendek dicht zijn dan kunnen wij pas aan de onderkant beginnen. Dat is de reden waarom wij varkens hier achter hebben lopen om alles om te woelen en het gras een beetje kort te houden.
Mijn doelgroep was van 18 jaar plus maar is nu helemaal teruggedraaid naar 10, 11,12, 13, 14 en 15. Die kunnen niet naar school omdat zij bijvoorbeeld daar iets vervelends hebben gedaan, het maakt voor ons niet zoveel uit wat zij gedaan hebben. Wij hebben sinds 1 November in Alphen een pandje gehuurd en daar willen wij scholing gaan geven, een op een met een remedial teacher. Een remedial teacher is iemand die echt weet wat dyslexie is, weet wat autisme is en hoe je hiermee om moet gaan. Onder in het pand willen wij een werkplaats gaan maken waar wij kleine meubels kunnen maken (het zal een bank per maand worden of zoiets, geen hoge productie!) fietsen repareren willen wij ook gaan doen in Alphen. Mensen zijn som zo ver van de natuur afgeweken terwijl het voor ons vanzelfsprekend is. Zeker voor de kinderen van deze tijd want zij weten niet wat voor boom er staat of wat voor vogel daar vliegt en dat is juist zonder omdat je juist deze jongens terug wil brengen naar de natuur. Alles online over de natuur leren is niet goed en als je een beperking hebt is het helemaal niet goed. Ik ben gewoon nederig naar de andere toe, jezelf achterstellen op de rest, dat is je leven, mijn leven in ieder geval, je zorgt gewoon voor alles om je heen. Alles wat om je heen draait moet je in goede banen zien te leiden en jezelf niet zo belangrijk vinden. Eerst zorgen dat de jongens het goed hebben en de tuin het goed heeft – dat is voor mij belangrijk.
